GÖRMEK

                   

                          Güneşin yüzünü göstermeyi bıraktığı,hakimiyeti küçük,görsel şöleni bol, 

   hayal kurdurma meziyetine çokça sahip yıldızlara bıraktığı saatlerde,tüm günün yorgunluğu üzerine 

çökmüş çocuk parkını,sanki ona nispet yapar gibi sakinliğe,dinlenmeye kucak açan banktan, onu 

anlatmak,onu izlemenin rahatlatıcı etkisini gösterebilmek niyetim. Hemde yazıyla...

                         Hem bu kadar keyif verip hem de çocuklarda yaralar açan bu çocuk parkının 

biraz yorgunluğu üzerinde bugün.Bu aralar fazla kalabalık. Ebeveynlerin müsait olduğu zamanlarda 

aktifleşiyor,çocukların değil.Etrafı ağaçlarla çevrili parkın ortasında ,birbirine bağlı üç kaydırak var;

biri sarı, aşağıya kıvrımlı inen ,baş döndürücü, sanıyorum kaydırakların en gözdesi.Hemen yanında

daha kısa,düz inen kırmızı.Bir diğeri ise uzun ve bir hayli dik.Merdiven basamaklarını tırmanarak 

zirveye ulaşıp birkaç saniyede zemine ulaşmak hayatın biraz da temsili...

      Yaşlanmışlar,dışa bakan yüzeylerde yaş almanın tahribatı var.Güneşin

hoyratlığından nasibini alacak kadar uzun süre önce yapıldıkları belli.Solmuşlar. Merdivenlerin

 demirleri de yağmura karşı koyamayıp onun paslandırmasına izin vermişler gibi.Tahterevalli var

 parkın çıkışına doğru.Bugün kaç defa bir taraf diğerine üstün geldi kim bilir? Yanındaki salıncaksa

 kuyruklar oluşturmuş bugün yaş sınırı olmayan tek şey parkta,herkese kucak açmış. Ama sanırım sıra

 şuan büyüklerde...

 

                                Bakmakla görmek dedikleri... Bir çocuk parkını betimlemek,onu benden 

anlatmak, belki bir yüzleşme,belki bir derinleşme... Uzaktan bakan biz yetişkinlerin belki de özlemi..

Kim bilir ?